Gastenboek

11 februari 2023 11:58 am
Beste mijnheer vd Aa, Ik krijg graag uw nieuwsbrief. Wij zijn al heel lang actief in West Afrika en zijn blij u ontdekt te hebben via artikelen in de NRC. Met hartelijke groet, Annemarie Goedmakers

___________________________________________________________

15 augustus 2021 11:50 am
Beste Gerbert. Ik ben fan van je blog! Goed geschreven en informatief. Ik zou graag meegaan met een van je reizen, maar waarschijnlijk pas in 2022 indien mogelijk. Voorafgaand zou ik graag de reis van Nederland naar Mauritanië per auto willen maken (Mercedes 190 oid) en hem daar verkopen. Mijn vraag is; hoe realistisch is dit anno 2021? Ik doel met name op het bureaucratische gedeelte hiervan. En zitten Mauritaniërs wel te wachten op oude import uit Europa? Ik hoop dat je me verder kunt helpen. Mvg Thijs Kuiper

___________________________________________________________

10 augustus 2018 10:34 am
Gerbert. Ik ben bezig met je boek “Nigeriaanse Toestanden”. En dat is genieten en zeer herkenbaar. In de periode 1970 – 2006 heb ik jaren lang in Nigeria gewoond, o.a. als Shell werknemer en als consultant voor Shell. Ik vind dat je uitstekend vertaalt hoe het echt is en hoe het allemaal leeft. Bedankt. Frans van Rixel

___________________________________________________________

13 juni 2018 5:41 pm
Hallo Gerbert, ik heb met veel interesse geluisterd naar het interview op radio 1 (België). Originele kijk en met verve en lef gebracht. Het zal je ongetwijfeld ook veel boze en verontwaardigde reacties opleveren, maar mijn respect heb je – voor wat het waard is. Kan ik het betreffende stuk (nrc/standaard) ergens nalezen? Maykel Roelen
___________________________________________________________

11 april 2018 10:14 am
Dag Gerbert van der Aa. Ik geniet altijd van je verhalen. Vond het boek “Terug naar Timboektoe” een prima boek. In Mali ken ik een aantal mensen die graag een Franse vertaling willen. Wel mis ik vaak een historische analyse van jouw kant hoe het komt dat o.a. in Mali alles zo mis heeft kunnen gaan. Jij als historicus zou dat zeker kunnen. Ik heb er wel een mening over maar het blijft bij hypotheses. Aart van der Heide
___________________________________________________________

21 januari 2017 09:41 am
Verfrissend interview met u gehoord vanmorgen op Hilversum 1. Weer eens een ander geluid. Met vriendelijke groet, Wim van der Groenendaal
___________________________________________________________

24 december 2016 12:28 p
Beste heer van der Aa, met interesse beluister ik van tijd tot tijd op radio 1 uw heldere commentaren op de situatie in diverse landen in (met name Noord) Afrika. Woon en werk zelf in Dakar, Senegal. Beste groeten en ik wens u succes met uw journalistieke werk. Johan F. van der Spek
___________________________________________________________

10 oktober 2016 10:17 am
Beste Gerbert, Ik reis vaak door de Sahara en ben een echte liefhebber. Graag zou ik jouw nieuwsbrief willen ontvangen. Vriendelijke groet, Femmie Duiven
___________________________________________________________

12 januari 2016 07:58 pm
Ik las onlangs Terug naar Timboektoe. Het boek biedt interessant inzicht in de situatie van de Toearegs sinds hun poging de onafhankelijke staat Azawad uit te roepen. Het boek beschrijft de situatie van de Toearegs in de verschillende landen waar zijn wonen, met name Algerije, Mauretanie, Mali, Libie. De inhoud is meer journalistisch dan analytisch. Jammer dat de opbouw van het boek niet duidelijk is, en de schrijfstijl slecht.
Azeb
___________________________________________________________

15 december 2015 08:24 pm
Ik heb genoten van “Terug naar Timboektoe”. Een goed geschreven verhaallijn die meerdere decennia beslaat. Veel recente informatie die goed duidelijk maakt wat er in dit verscheurde land momenteel speelt, en eigenlijk ook al eerder. De auteur weet de lezer van begin tot einde te boeien. Hij neemt je in feite mee op reis.
Van Nimwegen

__________________________________________________________

4 januari 2015 12:13 pm

Fijn boek Gerbert. Mooie nuances en gezichtspunten. Ik heb overigens bij de Dogon nog geen terugkeer gezien van de vele NGO’s en wellicht gelukkig maar. Misschien zouden we de derde weg nog eens echt kunnen realiseren. Kijk bij dogononderwijs.nl en dogonvrouweninitiatief.nl Informatie over Gao zou me zeer helpen: architectuur, omgeving, is er veel lateriet? Graag contact als dat mogelijk is.
Jurriaan van Stigt
__________________________________________________________
1 januari 2015 03:22 pm

Het boek Terug naar Timboektoe heb ik in één adem uitgelezen. Het is prettig geschreven en interessant om te lezen! Ik kan het iedereen aanraden die geïnteresseerd is in de Touareg, de Sahara, en de Sahel!
Willem Snapper
__________________________________________________________
6 mei 2014 03:24 pm

Ik hoorde je op de radio, 6-5-2014, naar aanleiding van een paar vermiste Nederlanders: mijn favoriete Nederlandse journalist over Afrika (naast Koert Lindijer). Je werd volgens mij niet behoorlijk geïntroduceerd door de VARA, en je kwam niet uit de verf over de Ibos in de Niger-delta. Prachtig sobere duidelijke website overigens, zoals je goede boeken.
Martin van Leeuwen
__________________________________________________________

12 december 2012 09:35 am

Gerbert, ik wil hierbij reageren op het item ‘Mali’ in het radioprogramma Villa VPRO op radio 1 van 11 december 2012. Aan één kant was het verheugend om vast te stellen dat Mali eens een volle 10 minuten op de Nederlandse radio krijgt, in plaats van slechts korte headline in het nieuws. Aan de andere kant jammer dat de programma-makers / interviewers slecht waren voorbereid wat wel bleek uit de vragen en stellingen waarin de feiten door elkaar gehusseld werden. Verder vond ik ongelukkig dat item aan het slot de teneur kreeg van: ‘de Toearegs in de slachtofferrol’. De interviewer, die helaas meer aandacht besteedt aan zijn gecultiveerde streetwise talk en korte woordgrapjes dan aan de feitenkennis, presteerde het om ATT en CMD te verwarren en het was hem niet duidelijk dat in April 2012 de verkiezingen niet zijn gehouden omdat een maand eerder (22 maart) de coup tegen ATT plaatsvond. Verder kwam er door jouw toedoen nog een storende onjuist in het interview. Nimmer heb ik ergens kunnen vernemen dat Sanago een interventie à la Libië voorstaat; namelijk het Malinese leger dat slechts met luchtsteun cq. bombardementen van buitenlandse mogendheden wordt ondersteund. Dit bracht jullie in de studio zelfs tot de constatering: ”misschien ziet hij dat wel goed en heeft hij gelijk…”. De werkelijkheid is dat Sanago om begrijpelijke redenen (z’n eigen hachje) geen buitenlandse troepen op Malinese bodem wil, maar hij vraagt wel om logistiek en financiële steun. Nogal naïef als je bedenkt dat de kansen en de internationale animo daarvoor afnemen zolang het leger zich met de politiek blijft bemoeien zoals we gisteren weer eens hebben gezien. Het optreden van het leger is beschamend: met de staart tussen de benen ontvluchtten ze tussen januari en april de 3 noordelijke regio’s, maar vervolgens deinsden ze er niet voor terug om zich in een schaamteloze machtsstrijd in Bamako te storten. Dit leger is sinds de roemloze nederlagen begin dit jaar verder verzwakt door interne strijd (het groene versus rode baretten conflict begin mei dit jaar) en internationale isolatie. Daarentegen hebben de gewapende groepen in het noorden, weliswaar ook verwikkeld in onderlinge strijd, de kans gekregen en genomen om zich te verstrekken. CMD is om verschillende redenen door de militairen gedwongen om zijn ontslag in te dienen. In de eerste plaats omdat hij met zijn pleidooi voor een internationale troepenmacht de militairen tegen de haren instreek terwijl die van hem juist loyaliteit en volgzaamheid verlangden nadat ze hem in April naar voren hadden geschoven. Een ander belangrijk element was het feit dat CMD absoluut geen politiek dier is en weinig op had met de zogenaamde. ‘Concertation nationale”, het speeltje van de interim president, Dioncouda. Het belang daarvan wordt door geen enkele Malinees in de straat onderkent en het lijkt meer een véhicule van de politieke klasse om zich goed te positioneren voor het tijdperk ‘na-het-conflict’.
Aan het slot van het item werd in enkele ruwe penseelstreken de Toearegs in een slachtofferrol neergezet, het woord genocide viel zelfs. Dat is toch wel héél ver bezijden de realiteit in Mali (mijn stiefdochter is Toeareg). Ik kan nog wel meegaan in de stelling dat de Toearegs, zoals zowel volkeren in Afrika, slachtoffer zijn van het onverantwoorde en opportunistische spel van de MNLA leiders. Natuurlijk zijn de Malinezen het nog niet vergeten dat het de Toeareg rebellen waren die, profiterend van de ‘collateral damage ‘in Libië, hun strijd tegen de Malinese overheid weer eens van stal haalden. In die strijd schroomden ze niet om allianties aan te gaan met terroristische groepen waardoor de Malinese staat door de tikken in het noorden en het blazen van Sanago in het zuiden als een kaartenhuis in elkaar stortte. In dit hele verhaal mag bovendien niet vergeten worden dat de Toearegs slechts 20% van de bevolking in de noordelijke regio’s vertegenwoordigen. Bovendien wijst het merendeel van de Toearegs de gewapende strijd van de MNLA af. De zwaarst getroffen slachtoffers zijn de families in de noordelijke regio’s die nu gebukt gaan onder de wrede Sharia wetten en niet de middelen hadden om zich een veilig heenkomen te zoeken in Mauritanië of Burkina. Ik kan maar weinig sympathie opbrengen voor ex-MNLA leiders die nu in Mauritanië verblijven en zich nu, oh opportunisme ten top, aanbieden als partij om het terrorisme is de noordelijke regio’s te bestrijden.
Huub Munstege

______________________________________________________

30 mei 2012 02:37 pm

Beste Gerbert, Je schreef in Elsevier een stukje over lood vergiftiging bij vele mensen als gevolge van de goud winning in Nigeria. Het stukje verscheen 20 nov 2010 in Elsevier. Ik wilde aan het artikel refereren, omdat er in Nigeria ,een ramp is ontstaan die mogelijk vergelijkbaar is met die in Bhopal in India, maar hier veroorzaakt door gewone mensen in plaats van door een groot bedrijf. Ik wil ook de aan het stukje refereren omdat de illegale goud winning, in vele gevallen slecht is voor mensen en milieu. Een kennis van me is een goudspeculant en ik wil hem met je stukje informeren dat er mogelijk meer slachtoffers zijn gevallen , met de herkomst van zijn goud dan Uranium mijnbouw bedrijven, of kerncentrales als Fukoshima, met koelproblemen. Ik zocht het artikel op je site en ik beschouw het als zeer belangrijk qua problematiek, het milieu is een onderschat probleem in ontwikkelingslanden . Daarom stel ik voor het ook op je site van Worldpress te zetten. Dan kunnen we ernaar refereren.
Rene Verstraeten

_______________________________________________________

10 maart 2

Beste Gerbert v.d. Aa. Een poosje geleden hebben wij met veel belangstelling uw boek Khaddafi’s woestijn gelezen. Het is een objectief onderzoek naar de toenmalige situatie in Libië. Graag zouden wij op de hoogte blijven van uw recente bevindingen in die streek. Zoudt u ons de data kunnen opgeven van e.v. radio/tv uitzendingen, alsmede die van de schrijvende pers van uw jongste bezoek aan dat land? Bij voorbaat onze vriendelijke dank.
Margot & Fred Dukker
________________________________________________________
28 februari 2012 11:03 am

Samen met een vriend in 92/93 ook diverse keren overvallen tussen Bordj Moktar en Tessalit. Groet
Een westfries
________________________________________________________

21 oktober 2011 01:50 pm

Geachte heer Van der Aa, Slechts zelden heb ik de neiging om te reageren op journalisten, maar hierbij dan toch een korte reactie vanuit het verre Amsterdam, op uw optreden in de NOS journaals gisteravond. Ik vond persoonlijk uw optreden niet sterk. Dat het persoonlijk gekleurd is, is natuurlijk heel mooi, maar wat voor vriendinnen houdt u er op na, die Kadaffi een goed leider vinden? Misschien is het vanuit het veilige NL wel heel gemakkelijk oordelen, natuurlijk is niet alles zwart wit, maar vriend en vijand wist toch van het onmenselijke regime? Dat er een hele kliek heeft meegeprofiteerd van de oliedollars is natuurlijk bekend, maar je bewaart daarbij toch enige journalistieke distantie of voelt zo’n persoon toch stevig aan de tand, zodra die deze overtuiging nog steeds heeft? Dat laatste zag ik helaas niet terug in uw bijdrage. Met vriendelijke groet,
André Kuin
__________________________________________________________
21 oktober 2011 10:50 am

Geacht heer vd Aa, Op de website van de NOS trof ik een video aan met daarop een vraaggesprek met u. U noemt daarin de gisteren overleden dictator Khadaffi autistisch. Ik ga er van uit dat u de betekenis van dat woord in het geheel niet kent. Ik ga er ook van uit dat u daarmee geen enkele kwade bedoeling heeft gehad. Evenzogoed wil ik u toch graag laten weten, dat u geen benul heeft wat het betekent voor iemand om, geheel ongevraagd met deze aandoening geboren te worden en daarmee te moeten leven. Evenmin heeft u enig idee wat het betekent voor de ouders van iemand die lijdt aan deze aandoening, verdere familie en andere direkt betrokkenen. Zelf ben ik moeder van een autistische zoon en het doet me verdriet dat iemand zo terloops, zo onwetend, zo lichtzinnig, zomaar zo’n woord laat vallen. (En dan ook nog met betrekking tot een zeer gevreesd en gehaat dictator.) Van een schrijver en journalist zou je toch anders verwachten ? Toch juist een zorgvuldig taalgebruik?
Maria van Overbeek
___________________________________________________________

8 augustus 2011 08:06 pm

Dag meneer Gerbert van der Aa. Vraagjes: wat is er waar van de berichten, dat er onlangs meer dan een miljoen pro-Gadhaffi demonstranten in Tripoli op been waren? Wat is er waar van de berichten, dat Gadhaffi zo’n twee miljoen AK 47′s heeft uitgedeeld onder de bevolking? Alvast bedankt voor de moeite.
Carolien
____________________________________________________________

1 juli 2011 01:05 pm

Beste Gerbert, ik kan het niet nalaten te reageren op een artikel dat ik las in de Elsevier, getiteld “Marokko is aan de beurt” (25 juni 2011). Aangezien ik al 3 jaar vanwege mijn werk grotendeels in Marokko verblijf, denk ik de sfeer in deze democratie in wording goed aan te kunnen voelen. En ik kan niet zeggen dat jouw ervaringen aansluiten bij de mijne. Integendeel: ik vind het artikel een zeer éénzijdige kijk op de positieve ontwikkelingen in Marokko, en wel op een negatieve manier.

Je spreekt over de aanhoudende demonstraties: er zijn idd een aantal duizenden mensen die op straat blijven komen, om de druk op de ketel te houden. De demonstraties in Griekenland, Engeland en Spanje zijn echter van een heel andere orde van grootte. Om te spreken over groeiende protesten lijkt mij erg ver gezocht.
Verder schrijf je dat de hervormingen, die al een 10-tal jaar bezig zijn in Marokko, en zonder welke ik mij nooit aan een onderneming in dit gestaag evoluerende land had gewaagd, worden terug gedraaid. Kun je hier voorbeelden van geven?

Bedoel je de internetpagina die enkele maanden geleden gecreëerd is waarop burgers gevallen van fraude of omkoping kunnen aangeven? Bedoel je de veranderende manier van werken in Rabat waar corruptie tegenwoordig “not done” is? Duid je op de moderne televisiezenders waarop AIDS-benefietconcerten worden gehouden en het presentatrices verboden is om hoofddoeken te dragen?
Natuurlijk ben ik geen über-optimist en besef ik goed dat er nog veel werk aan de winkel is. Maar een democratie gaat niet over één nacht ijs.

Je schrijft over deze (revolutionaire) hervormingen: “de voorgestelde wijzigingen aan de grondwet zijn minimaal en veranderen niets aan de absolute macht van de koning”.
Heb je de volgende voorstellen over het hoofd gezien?:
– Het volk kiest rechtstreeks zijn 1e minister, die zal regeren als een president (en afkomstig zal zijn uit de grootste partij na verkiezingen, en dus niet meer rechtstreeks door de koning aangeduid zal worden)
– Vanaf nu zullen alle regeringsbeambten niet meer” buiten de wet” staan, wat wil zeggen dat zij zich aan dezelfde regels moeten houden als de “normale” burger en ook voor de rechter kunnen worden gesleept
Verder (een kleine greep):
– Martelen wordt verboden
– Het Tamazight wordt officieel als taal erkend (waarmee een 70% van oorsprong Berberbevolking in Marokko zich nu als volwaardig lid van de maatschappij zal zien)
– Gelijkheid van man en vrouw
– Er komt een jongeren-adviesraad in de regering
Ik denk dat 90% van de bevolking achter deze evolutie staat (meer cijfers zijn vanavond misschien bekend na het referendum). Het volk begrijpt heel goed dat Marokko op de goede weg is, en dat een revolutie in dit geval meer kapot zou maken dan goed te doen. Naar mijn bescheiden mening slaat onderstaand artikel de spijker meer op zijn kop: weeklystandard.com/articles/king-s-speech_575551.html?nopager=1 In navolging van de schrijver van het artikel in de Weekly Standard kan ik bevestigen dat een wat positievere houding ten opzichte van een land dat zijn nek durft uit te steken in de regio op zijn minst gewenst zou zijn. In afwachting van een betere toekomst voor Marokko en zijn inwoners, dat het als voorbeeld mag dienen voor zijn buurlanden. In de hoop dat de negatieve profetie waarmee je je artikel afsluit niet uitkomt, met vriendelijke groeten.
Astrid Emmers
________________________________________________________

9 december 2010 06:43 pm

Las net je artikel “Milieudefensie net zo fout als Shell”. Wat een belachelijk verhaal. Als Shell (of een andere olieboer) niet in Nigeria zou zitten, was Nigeria heel veel beter af. Shell is kennelijk niet in staat om op duurzame wijze bij te dragen aan de Nigeriaanse samenleving. Je kunt dus wel de criminelen de schuld geven die olie aftappen, het is uiteindelijk Shell die hier niet mee om kan gaan. Daarnaast is het affakkelen een beschamende milieuverontreiniging en verspilling van grondstoffen.Iemand die dit goed probeert te praten, heeft belangen bij Shell. Ontken het anders maar. Daarnaast blijkt recentelijk uit de Wiki Leaks dat Shell een dikke vinger heeft in de regering van Ngeria. Corrupt bedrijf in een corrupt land. Shell is gewoon totaal fout.
Marco
_________________________________________________________

1 november 2010 10:24 pm

Beste Gerbert, ik had nog nooit van jou of je boeken gehoord, maar ik ga deze week nog naar de winkel om ‘Nigeriaanse toestanden’ te kopen. Ik ben ook Afrika-fan, maar ben zelf alleen in het zuiden en oosten geweest. Ik deel jouw visie op ontwikkelingssamenwerking: Afrikanen kunnen echt zichzelf wel ontwikkelen. Ik kwam jou op het spoor door dit interview. Ben weer opnieuw gaan nadenken over ontwikkelingssamenwerking door artikelen van Marcia Luyten op joop.nl. Je kent haar vast. En na wat zoekwerk kwam ik jouw artikel tegen. Van dit soort berichten zie ik er graag meer in de Nederlandse media. En daar ga ik zelf aan bijdragen. Van januari tot maart neem ik de tijd om door Zuid-Afrika, Mozambique, Malawi en Tanzania te trekken. Moet nog bedenken wat ik wil schrijven en voor welke media, maar ook daar ga ik vanaf nu hard over nadenken. Bedankt voor je inspirerende artikelen. Met vriendelijke groet.
Koen Guiking
_________________________________________________________
27 september 2010 02:44 pm

Hoi Gerbert, ik ben Maria de Priester, we hebben elkaar ontmoet bij de grens in Rosso. Wij hadden wat problemen met de toestemming om door Senegal te rijden. Met een hoop rompslomp was het enkele dagen later wel voor elkaar. We hebben die zondag de auto’s moeten laten staan en zijn toen met de taxi naar Dakar gereden, waar we ‘s avonds laat aankwamen. De volgende dag zijn we eerst maar naar de Nederlandse ambassade geweest, maar die konden niets voor ons doen. Die hadden enkel maar commentaar dat we onvoorbereid zijn gaan reizen. En hij vond het onverantwoord dat we door Mauretanië zijn gereisd. Terwijl wij Mauretanië heel positief hebben ervaren en dat bij ons de problemen pas in Senegal begonnen. Na de ambassade zijn we naar het Ministerie van Douane gegaan en daar hebben we een gepensioneerde douaneambtenaar ontmoet die ons heeft geholpen. We hebben de rest van de dag van gebouw naar gebouw, van kantoor naar kantoor en trap op en trap af gerend, maar we hadden de aanvraag voor de toestemming in 1 dag rond. De volgende dag een hele dag gewacht of we de toestemming zouden krijgen en dat is ‘s middag om 5 uur gelukt. Dus de volgende dag weer met de taxi terug naar Rosso. Maar daar waren ze niet zo blij met de toestemming. want we hadden uiteindelijk nog niets betaald en hun gezag werd ondermijnd. Na weer een paar uur daar te hebben gezeten kregen ze weer een ander papier en daarmee moesten ze binnen 24 uur hun eigen melden met de auto’s. We zijn toen naar Saint Louis gereden, want het was inmiddels alweer donker en zijn daar naar een resort gegaan, de Zebrabar. De eigenaar Martin, hij is een Zwitser, vond het een raar verhaal en hij heeft de volgende dag verschillende personen gebeld waaronder ook een kolonel van de douane. En die zei dat het eerste papier met de toestemming om 10 dagen door Senegal te reizen voldoende was. Dus dat nemen we dan maar aan en doen het papier van Rosso maar weg. Mijn zoon en z’n vriendin reizen deze week verder met een ander team voor de andere auto en hopen donderdag in Mali te zijn. Ben benieuwd hoe het daar aan de grens gaat. Wij zijn zaterdag avond thuis gekomen, wat ik heel jammer vind, want ondanks de problemen hebben we een fantastische reis gehad. Ik hoop dat het bij jullie ook voorspoedig gaat? Groetjes.
Maria de Priester

________________________________________________________
5 augustus 2010 04:38 pm

Dag Gerbert, ik heb met veel plezier jouw boek over Soedan gelezen. Naast een reisverslag ook interessante achtergrondinformatie. Ik ben een maand geleden 7 dagen in Khartoem geweest, waar ik een leiderschapstraining heb gegeven aan managers van de centrale bank van Soedan. Behalve Khartoem heb ik niets van het land gezien, maar mijn nieuwsgierigheid is in hoge mate gewekt. Ik heb zeer gastvrije mensen ontmoet, met een diversiteit aan opvattingen over de situatie in Soedan. Ga er zeker nog eens toe, maar dan uitgebreider. Heb je nog goede suggesties voor verdere literatuur over Soedan?
Jan-Willem
________________________________________________________

24 april 2010 3:06 pm
Hallo Gerben, vraagje: heb je ooit een artikel geschreven over je Afrika reis met die Honda Accord ? Prachtige avonturen !! Met vriendelijke groet.
Sjak
________________________________________________________

8 maart 2010 3:06 pm
Hallo. Ik wil met een busje vanuit Nederland naar Gambia rijden. Zijn er niet zoiets als bewapende konvooien over de kustweg? En zou het ook mogelijk zijn ergens in het zuiden van Marokko op de boot te gaan, met de auto en dan letterlijk Mauretanië omzeilen? Groeten en vriendelijk bedankt.
Gerrit Bier

________________________________________________________
11 januari 2010 2:33 pm
Ik ben Ramon Gering uit Mijdrecht, ik verzamel kroonkurken. Ik probeer het via deze weg, omdat er geen verzamelaars van kroonkurken zijn in Afrika ! Ik probeer aan kroonkurken uit Afrika te komen, weet u een manier om dit voor elkaar te krijgen? Dan hoor ik het graag van u? Groetjes.
Ramon Gering
________________________________________________________

2 november 2009 10:31 am
Gérard! Een leuke webstek. Groetjes
WB
________________________________________________________
Geachte Heer G. van der Aa, Met enige schroom neem ik de vrijheid U te schrijven voor een uitnodiging. Met groot genoegen heeft mijn echtgenoot ruim 28 jaar, wereldwijd voor Shell gewerkt. Samen hebben we de afgelopen vier jaren in Nigeria doorgebracht op Bonny eiland, U misschien bekend. Na anderhalf jaar mocht ik vanwege de veiligheid de compound niet meer verlaten en ben over het boeiende volk, het eiland en mijn belevenissen een boek gaan schrijven. Graag zou ik U willen uitnodigen en het enorm op prijs stellen wanneer U de presentatie van het boek op 25 september 2009 zou willen verrichten. In afwachting van uw antwoord, Hoogachtend
Annejeannette Jansen Olie
_______________________________________________________
31 maart 2009 11:01 pm
Beste Gerbert, Heb met veel interesse je boek ‘Nigeriaanse toestanden’ voor de tweede keer gelezen. Ben benieuwd of je ‘De crisiskaravaan’ van Linda Polman en ‘Afrika, van de koude oorlog naar de 21ste eeuw’ van Roel van der Veen hebt gelezen en wat je daarvan vond. Met vriendelijke groet.
Gea Jegen
_______________________________________________________
8 april 2009 06:35 pm

Gerbert, gelukkig heb je het artikeltje ‘Onpraktische cadeautjes’ uit Elsevier van 28 maart 2009 niet op je site staan. Ik hoop dat het de eindredacteur is die er zo’n knutselwerkje van gemaakt heeft. De suggestie dat er door gegaan moet worden met open putten en leren zakken omdat iedere andere vorm van waterput problemen oplevert met onderhoud is wel grappig maar zo komt er nooit verandering en er moeten zelfs in Niger voorbeelden zijn waaruit blijkt dat het wel kan met een touwpomp of handpomp als de lokale bevolking er bij betrokken wordt en er inderdaad duidelijk is wie verantwoordelijk is en waar reserveonderdelen te krijgen zijn. Het lukt in ieder geval wel in grote delen van de rest van Afrika. Veel succes met reizen en schrijven.
Henk J.Th. van Stokkom

________________________________________________________
14 september 2008 8:56 pm
Hallo, ik ben groot fan van uw werk en uw verhalen nadat ik uw bijdrage heb gelezen in ‘Het maakbare nieuws’. Groeten
Lilian
________________________________________________________